اسناد معتبر <<شيعه>>
1- حافظ و واعظ شهيد محمد بن فنال نيشابوري،معروف به {ابن الفارسي} متوفاي سال 508 ه.ق. در کتاب {روضة الواعظين} صفحه 91 – 101 چاپ نجف اشرف 1353 ه.ق. تمام خطبه را به نقل از امام محمد باقر عليه السلام آورده است.
2- عالم ثقه و محدث فقيه احمد بن علي بن ابي طالب در کتاب {الاحتجاج علي اهل اللجاج} جلد1:صفحه 58 – 67 چاپ بيروت 1401 ه.ق.
3- جمال الدين مرتضي ابي عبدالله محمد بن حسين بن حسن رازي در {نزهة الکرام و بستان العوام} جلد1: صفحه 188 – 200. چاپ تهران 1402 ه.ق.
4- علي بن يوسف بن المطهر – برادر علامه حلي متولد سال 635 ه.ق متوفاي 710 ه.ق. در کتاب {العدد القويه لدفع المخاوف اليوميهج (خ).
5- رضي الدين ابوالقاسم علي بن موسي بن جعفربن طاووس حسيني متوفاي 664/ 668 ه.ق در کتاب {اليقين في امرة اميرالمؤمنين} صفحه 113 – 125 چاپ نجف اشرف 1369 ه.ق.
6- زين الدين ابو محمد علي بن يونس عاملي نباطي بياضي. متوفاي 877 ه.ق. در کتاب {الصراط المستقيم الي مستحقي التقديم} جلد1: صفحه 301 – 304 چاپ تهران 1384 ه.ق.
10- ملامحسن فيض کاشاني متوفاي سال 1091 ه.ق. در کتاب {علم اليقين}جلد2: صفحه 640 – 648، چاپ تهران 1400 ه.ق.
11- و در کتاب {نفسير صافي} جلد1: صفحه 460 – 471 چاپ تهران 1374 ه.ق.
12- سيد هاشم بن سليمان بي اسماعيل حسيني بحراني، متوفاي سال 1107 يا 1109 ه.ق. در کتاب {غاية المرام} صفحه 98 – 99، چاپ تهران 1271 ه.ق.
13- و در کتاب {البرهان في تفسير القرآن} جلد1: صفحه 436 – 443 چاپ تهران 1375 ه.ق.
14- مولي محمد باقر مجلسي متوفاي 1111 ه.ق. در کتاب {بحار الانوار} جلد37: صفحه 201 تا 217 چاپ تهران 1380ه.ق.
15- علامه شيخ مهدي سماوي در کتاب {الامامة في ضوء الکتاب و السنة} جلد3: صفحه 174 – 191، چاپ کويت 1399 ه.ق.
16- علم الهدي علي بن الحسين حسيني خراساني در کتاب {نهج الخطابة} صفحه 104- 155، چاپ تهران.
اسناد معتبر<< اهل سنت>>
1- احمدبن محمد طبري متوفاي 275 ه.ق. در کتاب {فضائل اميرالمؤمنين} به نقل سيدبن طاووس در کتاب {اليقين} صفحه 113- 125.
2- محمدبن جرير بن يزيد بن خالد يبري آملي متوفاي سال 310 ه.ق. صاحب تفسيرقرآن و تاريخ معروف به {تاريخ الاصم و الملوک} در کتاب {الولاية} به روايت از زيد بن ارقم، به نقل زينالدين نباطي بياضي، در {صراز المستقيم} ج1: صفحه 301 – 304.
3- علي بن محمد بن محمد واسطي شافعي، معروف به ابن المغازلي متوفاي سال 483 ه.ق. در کتاب {مناقب علي بن ابيطالب} چاپ تهران 1394 ه.ق. صفحه 16 – 18، در ذکر حديث غدير به سند خود، از زيدبن ارقم قسمتي از آغاز خطبه را بيان کرده، و از پايان خطبه اين عبارت را آورده: " الا و انها لم تهلک امه قبلکم حتي نديي (قتدني) باهوائها و نظاهي علي نبوتها، و تقتل من قام بالقسط. ثم اخذ بيد علي بن ابي طالب عليه السلام فرفعها ثم قال: من کنت مولاه . . . الي آخر خطبه".