سایت مرکز فناوری اطلاعات حوزه های علمیه خواهران حاوی اخبار و اطلاعات مربوط به این مرکز می باشد.

شب اوّل

نمازهاي بسيار در اقبال ذکر شده از جمله دوازده رکعت به حمد و يازده مرتبه توحيد

روز اوّل

روزه اش فضيلت بسيار دارد و از حضرت صادق عليه السلام روايت است که هر که روزه بگيرد روز اوّل شعبان را واجب شود براي او بهشت البته و سيد بن طاوس ثواب بسياري نقل کرده از حضرت رسول صَلَّي اللَّهِ عَلِيهِ وَ اله براي کسي که سه روز اوّل اين ماه را روزه دارد و در شبهاي آنها دو رکعت نماز کند در هر رکعت حمد يک مرتبه و توحيد يازده مرتبه .

و بدانکه در تفسير امام عليه السلام خبري در فضيلت شعبان و روز اوّل آن ذکر شده که فوائد بسيار در آن مندرجست و شيخ ما ثقة الاسلام نوري نَوَّرَاللّهُ مَرْقَدَهُ آن خبر را ترجمه نموده و در آخر کتاب کلمه طيّبه ذکر فرموده و چون آن خبر طولانيست و مقام را گنجايش تمام آن نيست ما مختصر آن را در اينجا ذکر مي کنيم

حاصل آن خبر آن است که حضرت اميرالمؤ منين عليه السلام در روز اوّل شعباني گذشت به جماعتي که در مسجدي نشسته بودند و در امر قَدَرْ و امثال آن گفتگو مي کردند و بلند شده بود صداهاي ايشان و سخت شده بود لجاجت و جدال ايشان پس حضرت ايستاد و بر ايشان سلام کرد آنها جواب سلام دادند و براي آن جناب برخاستند و خواهش کردند که نزد ايشان بنشيند آن حضرت به ايشان اعتنايي نکرد و فرمود اي گروهي که سخن مي گوييد در چيزي که نفع نمي رساند آيا ندانستيد که خداي تعالي را بندگانيست که ساکت کرده ايشان را خوف بدون آنکه عاجز باشند از گفتن يا لال باشند بلکه ايشان هرگاه به خاطر آرند عظمت خداوند را شکسته مي شود زبانهايشان و کنده مي شود دلهايشان و مي رود عقلهاي شان و مبهوت مي شوند به جهت اِعْزاز و اِجلال و اعظام خداوند پس هرگاه به خود آمدند از اين حالت رو مي آورند بسوي خدا به کردارهاي پاکيزه مي شمرند نَفْسهاي خود را با ستمکاران و خطاکاران و حال آنکه ايشان منزّهند از تقصير و تفريط مگر آنکه ايشان راضي نمي شوند براي خدا به کردار اندک و بسيار نمي شمرند براي او عمل زياد را و پيوسته مشغولند به اعمال پس ايشان چنانند که هر وقت نظر کني به ايشان ايستادگانند به عبادت ترسان و هراسان در بيم و اضطرابند پس کجائيد شما از ايشان اي گروه تازه کارها آيا ندانستيد که داناترين مردم به قَدَرْ ساکت ترين ايشانند از آن و اينکه جاهلترين مردم به قَدَرْ سخنگوترين ايشانند در او .

اي گروه تازه کارها امروز غُرّه شعبان کريم است ناميده است او را پروردگار ما شعبان به جهت پراکنده شدن خيرات به تحقيق که باز کرده پروردگار شما در او درهاي حسنات خود را و جلوه داده به شما قصرها و خيرات او را به قيمت ارزاني و کارهاي آساني پس بخريد آن را و جلوه داده براي شما ابليس لعين شُعَبهاي شرور و بلاهاي خود را و شما پيوسته مي کوشيد در گمراهي و طغيان و متَمَّسِک مي شويد به شعبهاي ابليس و رُو مي گردانيد از شعبهاي خيرات که باز شده براي شما درهاي او و اين غُرّه ماه شعبان است و شعبهاي خيرات او نماز است و روزه و زکات و امر به معروف و نهي از منکر و بِرّ والدين و خويشان و همسايگان و اصلاح ذات الْبَيْنِ و صدقه بر فقراء و مساکين بر خود کلفت مي دهيد چيزي را که برداشته شده از شما يعني امر قضا و قدر و چيزي که نهي کرده شده ايد از فرو رفتن در آن از کشف سِرّهاي خدا که هر که تفتيش کند از آنها از تباه شدگانست

آگاه باشيد به درستي که اگر شما واقف شويد بر آنچه مهيّا فرموده ، پروردگار عزّوجلّ براي مطيعين از بندگانش در امروز هر آينه بازخواهيد داشت خود را از آنچه در او هستيد و شروع خواهيد کرد در آنچه امر کردند شما را به آن .

گفتند يا اميرالمؤ منين عليه السلام و چيست آنکه آن را خداوند مهيّا فرموده در اين روز براي مطيعين خود ؟

پس حضرت نقل فرمود قصه آن لشکري را که رسول خداصَلَّي اللَّهِ عَلِيهِ وَ اله به جهاد کفار فرستاده بود و دشمنان شب بر ايشان شبيخون زدند و آن شبي تاريک و سخت ظلماني بود و مسلمانان در خواب بودند کسي از ايشان بيدار نبود جز زيد بن حارثه و عبدالله بن رواحه و قتادة بن نعمان و قيس بن عاصم منقري که هر کدام در يک جانب ايشان بيدار و مشغول نماز و قرآن خواندن بودند دشمنان مسلمانان را تيرباران کردند و به واسطه تاريکي و نديدن مسلمانان دشمنان را تا از آنها احتراز کنند نزديک بود که هلاک شوند که ناگاه از دهان اين چند نفر نورهايي ساطع شد که لشکرگاه مسلمانان را روشن کرده و سبب قوت و دليري ايشان شده پس شمشير کشيده و دشمنان را کشته و زخمدار و اسير نمودند و چون مراجعت نمودند و براي حضرت رسول صلي الله عليه و آله نقل کردند فرمود اين نورها به جهت اعمال اين برادران شما است در غره ماه شعبان .

پس يک يک آن اعمال را حضرت نقل کردند تا آنکه فرمودند چون روز اول شعبان مي‏شود پراکنده مي‏کند ابليس لشکر خود را در اطراف زمين و آفاق آن و مي‏گويد به ايشان که سعي کنيد در کشيدن بعضي از بندگان خدا را به سوي خود در اين روز و به درستي که خداي عز و جل پراکنده مي‏کند ملائکه را در اطراف زمين و آفاق او و به ايشان مي‏فرمايد براستي نگاه داريد بندگان مرا و ارشاد کنيد ايشان را پس همه ايشان نيک بخت مي‏شوند به شما مگر آنکه امتناع و سرکشي کند پس به درستي که او از حد گذشته مي‏ گردد در حزب ابليس و جنود او به درستي که خداوند عز و جل چون روز اول ماه شعبان مي‏شود امر مي‏کند به درهاي بهشت پس باز مي‏شود و امر مي‏کند درخت طوبي را پس نزديک مي‏کند شاخه‏هاي خود را بر اين دنيا آنگاه ندا مي‏کند منادي پروردگار عز و جل اي بندگان خدا اين شاخه‏هاي درخت طوبي است پس در آويزيد به او که بلند کند شما را بسوي بهشت و اين شاخه‏هاي درخت زقوم است پس بترسيد از او که نبرد شما را بسوي دوزخ رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمود قسم به آنکه مرا به راستي به رسالت مبعوث نموده که هر که فرا گيرد دري از خير و نيکي را در اين روز پس به تحقيق که در آويخته به شاخه‏اي از شاخه‏ هاي درخت طوبي پس او کشاننده است او را بسوي بهشت و هر که فرا گيرد دري از شر را در امروز پس به تحقيق که در آويخته به شاخه‏اي از شاخه‏هاي درخت زقوم پس آن کشاننده است او را بسوي آتش آنگاه فرمود رسول خدا صلي الله عليه و آله پس هر کس که نماز مستحبي کند امروز براي خدا پس در آويخته به شاخه‏اي از آن .

و هر که روزه گيرد در اين روز پس به تحقيق که در آويخته به شاخه‏اي از آن و هر که صلح دهد ميان زن و شوهرش يا پدر و فرزندش يا خويشاوندانش يا مرد و زن همسايه‏اش يا مرد و زن بيگانه پس به تحقيق که در آويخته از آن به شاخه‏اي و کسي که تخفيف دهد پريشاني را از طلبي که از او دارد يا کم کند از آن پس به تحقيق که در آويخته از آن به شاخه‏اي و کسي که نظر کند در حساب خود پس ببيند قرض کهنه را که صاحبش از آن مايوس شده پس ادا کند آن را پس به تحقيق که درآويخته به شاخه‏اي از آن و کسي که کفالت کند يتيمي را پس به تحقيق که درآويخته از آن به شاخه‏اي و کسي که باز دارد سفيهي را از عرض مؤمني پس به تحقيق که درآويخته از آن به شاخه‏اي و کسي که بخواند قرآن يا چيزي از آن را پس به تحقيق که درآويخته از آن به شاخه‏اي و کسي که ياد آرد خداي را و بشمرد نعمتهاي او را و شکر کند پس به تحقيق که درآويخته از آن به شاخه‏اي و کسي که عيادت کند مريضي را پس به تحقيق که درآويخته از آن به شاخه‏اي و کسي که نيکي کند پدر و مادر خود يا يکي از آنها را پس به تحقيق که درآويخته از آن به شاخه‏اي و کسي که پيش از اين روز به غضب آورده بود ايشان را پس خوشنودشان کرد در اين روز پس به تحقيق که درآويخته از آن به شاخه‏اي و هر که تشييع کند جنازه را پس به تحقيق که درآويخته از آن به شاخه‏اي و کسي که تسليت دهد در آن مصيبت زده را پس به تحقيق که درآويخته از آن به شاخه‏اي و همچنين هر کسي که بجا آورد چيزي را از ابواب خير در اين روز پس به تحقيق درآويخته از آن به شاخه‏اي آنگاه فرمود رسول خدا صلي الله عليه و آله قسم به آنکه مرا به راستي به پيغمبري مبعوث فرموده که هر کس که فراگيرد دري از شر و گناه را در اين روز پس به تحقيق که درآويخته به شاخه‏اي از شاخه‏هاي درخت زقوم پس آن کشاننده است او را بسوي آتش آنگاه فرمود قسم به آنکه مرا براستي به پيغمبري فرستاده که هر کس تقصير کند در اين روز نماز واجبي خود را و ضايع کند آن را پس به تحقيق که درآويخته از آن درخت به شاخه‏اي و هر کس که بيايد در نزد او فقيري ضعيف که مي‏داند بدي حال او را و او قادر است بر تغيير حالش بدون آنکه ضرري به او برسد و کسي هم نيست از او نيابت کند و بنشيند به جاي او پس واگذارد او را که ضايع شود و هلاک گردد و دست او را نگيرد پس به تحقيق که درآويخته به شاخه‏اي از آن و کسي که عذر خواهي کند از او بدکاري پس نپذيرد عذر او را آنگاه عقوبت نکند او را به قدر بدي او بلکه بيفزايد بر آن پس به تحقيق که درآويخته به شاخه‏اي از آن و کسي که جدائي اندازد ميان شوهري با زنش يا پدر با فرزندش يا برادر با برادرش يا خويشي با خويشش يا ميان دو همسايه يا ميان دو رفيق يا دو خواهر پس به تحقيق که درآويخته از آن به شاخه‏اي و کسي که سخت بگيرد بر تنگدستي و حال آنکه مي‏داند تنگدستي او را پس بيفزايد بر غيظ او بلاي او پس به تحقيق که درآويخته از آن به شاخه‏اي و کسي که بر او ديني باشد پس منکر شود آن را بر صاحبش و تعدي کند بر او تا آنکه باطل کند دين او را پس به تحقيق که درآويخته از آن به شاخه‏اي و کسي که جفا کند يتيمي را و آزار رساند او را و مال او را تباه کند پس به تحقيق که درآويخته به شاخه‏اي از آن و کسي که داخل شود در عرض برادر مؤمن خود و وادارد مردم را بر آن پس به تحقيق که درآويخته به شاخه‏اي از او و کسي که آوازه‏خواني کند به قسمي از خوانندگي که برانگيزاند در آن خواندن بر معاصي پس به تحقيق که درآويخته به شاخه‏اي از او و کسي که بنشيند بشمرد کارهاي قبيح خود را در جنگها و انواع ستم خود را بر بندگان خدا و افتخار کند بر آن پس به تحقيق که درآويخته به شاخه‏اي از آن و کسي که همسايه‏اش مريض شده پس او را عيادت نکرد محض استخفاف به شان او پس به تحقيق که درآويخته به شاخه‏اي از آن و کسي که همسايه‏اش مرد پس مشايعت نکرد جنازه او را به جهت خوار بودن او در نظرش پس به تحقيق که درآويخته از آن به شاخه‏اي و کسي که اعراض کند از مصيبت زده و جفا کند او را محض حقارت و کوچکي او در نزدش پس به تحقيق که درآويخته از آن به شاخه‏اي و کسي که عاق کند پدر و مادر خود يا يکي از آن دو را پس به تحقيق که درآويخته به شاخه‏اي از آن و کسي که پيش ايشان را عاق کرده بود و خوشنود نکرد ايشان را امروز و حال آنکه قدرت دارد بر آن پس به تحقيق که درآويخته به شاخه‏اي از آن و همچنين هر کس بکند کاري از ساير اقسام شر را پس به تحقيق که درآويخته به شاخه‏اي از آن و قسم به آنکه مرا به راستي به پيغمبري فرستاده که درآويختگان به شاخه‏هاي درخت طوبي بلند مي‏کند ايشان را آن شاخه‏ها بسوي بهشت آنگاه رسول خدا صلي الله عليه و آله نظر خود را به جانب آسمان انداخت اندکي و مي‏خنديد و مسرور بود آنگاه نظر مبارک را به زير انداخت بسوي زمين پس پيشاني مبارک را درهم کشيد و روي مبارکش ترش شد .

آنگاه رو کرد به اصحاب خود و فرمود قسم به آنکه فرستاده محمد را براستي به پيغمبري که ديدم به تحقيق درخت طوبي را که بلند مي‏شد و بلند مي‏کرد آنان که به او درآويخته بودند بسوي بهشت و ديدم بعضي از ايشان را که درآويخته بود به يک شاخه از آن و بعضي درآويخته بودند به دو شاخه از آن يا به چند شاخه بر حسب فراگرفتن ايشان مر طاعت را و به درستي که هر آينه مي‏بينم زيد بن حارثه را که درآويخته به بيشتر شاخه‏هاي از آن پس آن شاخه‏ها بلند مي‏کند او را به اعلي عليين بهشت پس از اين جهت خنديدم و خوشحال شدم پس نگاه کردم بسوي زمين پس قسم به آنکه مرا براستي به پيغمبري فرستاده که ديدم درخت زقوم را که پايين مي‏رفت شاخه‏هاي او و پايين مي‏برد درآويختگان به او را بسوي دوزخ و ديدم پاره‏اي از ايشان را درآويخته به شاخه‏اي و ديدم پاره‏اي از ايشان که درآويخته به دو شاخه يا به چند شاخه بر حسب فراگرفتن او مر قبايح را و به درستي که هر آينه مي‏بينم بعضي از منافقين را که درآويخته به بيشتر شاخهاي او و آنها فرو مي برند او را به اَسفَلِ دَرَکات او پس از اين جهت روي خود را تُرش کردم و پيشاني را درهم کشيدم

روز سوّم

روز مبارکي است که شيخ در مصباح فرموده در اين روز متولّد شد جناب حسين بن علي عليه السلام و بيرون آمد توقيع شريف به سوي قاسم بن عَلاء همداني وکيل حضرت امام حسن عسکري عليه السلام که مولاي ما حسين عليه السلام متولد شد روز پنجشنبه سوّم شعبان پس روزه بگير آن روز را و اين دعا را در آن روز بخوان :

اَللّهُمَّ اِنّي اَسْئَلُکَ بِحَقِّ الْمَوْلُودِ في هذَا الْيَوْمِ الْمَوْعُودِ بِشَهادَتِهِ

خدايا از تو خواهم به حق مولود در اين روز آن مولودي که به او وعده شهادت داده شده بود

قَبْلَ اْستِهْلالِهِ وَوِلادَتِهِ بَکَتْهُ السَّماَّءُ وَمَنْ فيها وَالاْرْضُ وَمَنْ

پيش از اينکه بانگش در اين دنيا بلند شود و به دنيا آيد آسمانها و هر که در آنها است و زمين و هرکه

عَلَيْها وَلَمّا يَُطَاْ لابَتَيْها قَتيلِ الْعَبْرَةِ وَسَيِّدِ الاُْسْرَةِ الْمَمْدُودِ بِالنُّصْرَةِ

بَر آن است برايش گريستند پيش از آنکه قدم در اين جهان گذارد کشته اشک و آه و آقاي طائفه بشر آنکس که در

يَوْمَ الْکَرَّةِ الْمُعَوَّضِ مِنْ قَتْلِهِ اَنَّ الاْئِمَّةَ مِنْ نَسْلِهِ وَالشِّفاَّءَ في

روز رجعت به ياري مدد شده و آنکه پاداش کشته شدنش اين بود که امامان از نسل اويند و درمان در

تُرْبَتِهِ والْفَوْزَ مَعَهُ في اَوْبَتِهِ والاْوصِياَّءَ مِنْ عِتْرَتِهِ بَعْدَ قاَّئِمِهِمْ

تربت او است و پيروزي در زمان رجعت با او و اوصياء از عترت او است پس از حضرت قائم

وَغَيْبَتِهِ حَتّي يُدْرِکُوا الاْوْتارَ وَيَثْاَروُا الثّارَ وَيُرْضُوا الْجَبّارَ

و پس از دوران غيبتش تا اينکه انتقام گيرند و خونها را باز گيرند و خداي جبار را خوشنود سازند

وَيَکُونُوا خَيْرَ اَنْصارٍ صَلَّي اللّهُ عَلَيْهِمْ مَعَ اْختِلافِ اللَّيلِ وَالنَّهارِ

و بهترين ياران دين خدا باشند درود خدا بر ايشان در هر زمان که رفت و آمد دارد شب و روز

اَللّهُمَّ فَبِحَقِّهِمْ اِلَيْکَ اَتَوَسَّلُ وَاَسْئَلُ سُؤالَ مُقْتَرِفٍ مُعْتَرِفٍ مُسيَّئٍ

خدايا پس به حق ايشان به سوي تو دست نياز دراز کنم و از تو خواهم خواستن شخص گنه کار اعتراف کننده بدکردار

اِلي نَفْسِهِ مِمَّا فَرَّطَ في يَوْمِهِ وَاَمْسِهِ يَسْئَلُکَ الْعِصْمَةَ اِلي مَحَلِّ

به نفس خويش از کوتاهيهايي که در امروز و ديروزش کرده و اکنون از تو پناه خواهد تا هنگام رفتن در

رَمْسِهِ اَللّهُمَّ فَصَلِّ عَلي مُحَمَّدٍ وَعِتْرَتِهِ وَاحْشُرْنا في زُمْرَتِهِ

گور خدايا پس درود فرست بر محمد و عترتش و ما را در زمره او محشور گردان

وَبَوِّئْنا مَعَهُ دارَ الْکَرامَةِ وَمَحَلَّ الاِقامَةِ اَللّهُمَّ وَکَما اَکْرَمْتَنا

و جاي ده ما را با او در خانه کرامت (بهشت ) و جايگاه ماندن هميشگي خدايا چنانچه ما را به شناختنش

بِمَعْرِفَتِهِ فَاَکْرِمْنا بِزُلْفَتِهِ وَارْزُقْنا مُرافَقَتَهُ وَسابِقَتَهُ وَاجْعَلْنا مِمَّنْ

گرامي داشتي هم چنان ما را به نزديک شدن با او گرامي دار و رفاقت و سابقه داشتن با او را روزي ما گردان و بگردان ما

يُسَلِّمُ لاِمْرِهِ وَيُکْثِرُ الصَّلوةَ عَلَيْهِ عِنْدَ ذِکْرِهِ وَعَلي جَميعِ اَوْصِياَّئِهِ

را از کساني که تسليم دستور اويند و هنگام بردن نامش بسيار بر او درود فرستند و بر همه اوصياء

وَاَهْلِ اَصْفِياَّئِهِ الْمَمْدُودين مِنْکَ بِالْعَدَدِ الاِْثْنَيْ عَشَرَ النُّجُومِ الزُّهَرِ

و خاندان برگزيده اش که ياري شده اند از جانب تو به عدد دوازده ، آن ستارگان درخشان

وَالْحُجَجِ عَلي جَميعِ الْبَشَرِ اَللّهُمَّ وَهَبْ لَنا في هذَا الْيَوْمِ خَيْرَ

و حجتهاي تو بر تمامي افراد بشر خدايا و ببخش به ما در اين روز بهترين

مَوْهِبَةٍ وَاَنْجِحْ لَنا فيهِ کُلَّ طَلِبَةٍ کَما وَهَبْتَ الْحُسَيْنَ لِمُحَمَّدٍ جَدِّهِ

بخششها را و برآور براي ما در اين روز هر خواهشي را چنانچه حسين را به محمد جدش بخشيدي

وَعاذَ فُطْرُسُ بِمَهْدِهِ فَنَحْنُ عائِذُونَ بِقَبْرِهِ مِنْ بَعْدِهِ نَشْهَدُ تُرْبَتَهُ

و فطرس به گهواره حسين عليه السلام پناه برد و ما پناهنده به قبر او هستيم پس از شهادت او بالاي تربتش

وَننْتَظِرُ اَوْبَتَهُ آمينَ رَبَّ الْعالَمينَ

آمده و چشم به راه رجعت او هستيم اجابت کن اي پروردگار جهانيان

پس مي خواني بعد از اين به دعاي حسين عليه السلام و اين آخر دعاي آنحضرت است در روزي که بسيار شده بود دشمنان او يعني روز عاشورا :
اَللّهُمَّ اَنْتَ مُتَعالِي الْمَکانِ عَظيمُ الْجَبَرُوتِ شَديدُ الِمحالِ غَنِيُّ َعنِ

خدايا تويي والامکان و بزرگ جبروت و سخت نيرو و بي نياز از

الْخَلايِقِ عَريضُ الْکِبْرِياَّءِ قادِرٌ عَلي ما تَشاَّءُ قَريبُ الرَّحْمَةِ

خلائق و داراي بزرگي پهناور و تواناي بر هر چه خواهي نزديک مهر

صادِقُ الْوَعْدِ سابِغُ النِّعْمَةِ حَسَنُ الْبَلاَّءِ قَريبٌ إذا دُعيتَ مُحيطٌ بِما

راست وعده فراوان نعمت نيکو آزمايش نزديک هرگاه خوانده شوي محيط به هر چه

خَلَقْتَ قابِلُ التَّوبَةِ لِمَنْ تابَ اِلَيْکَ قادِرٌ عَلي ما اَرَدْتَ وَمُدْرِکٌ ما

آفريده اي توبه پذير براي آن کس که به سويت توبه کند توانا بر هر چه اراده کني و بدست آرنده آنچه

طَلَبْتَ وَشَکُورٌ اِذا شُکِرْتَ وَذَکُورٌ اِذا ذُکِرْتَ اَدْعُوکَ مُحْتاجاً

بجويي و سپاس پذير هرگاه سپاس شوي و ياد کني هنگامي که يادت کنند مي خوانمت نيازمندانه

وَاَرْغَبُ اِلَيْکَ فَقيراً وَاَفْزَعُ اِلَيْکَ خاَّئِفاً وَاَبْکي اِلَيْکَ مَکْرُوباً

و توجه کنم بسويت فقيرانه و پناه آرم بسويت خائفانه و گريه کنم به درگاهت از روي غمزدگي و ملولانه

وَاَسْتَعينُ بِکَ ضَعيفاً وَاَتوَکَّلُ عَلَيْکَ کافِياً اُحْکُمْ بَيْنَنا وَبَيْنَ قَوْمِنا

کمک جويم بوسيله تو ناتوانانه و توکل کنم بر تو کفايت خواهانه خدايا حکم کن ميان ما و ميان قوم ما

[بِالْحَقِّ] فَاِنَّهُمْ غَرُّونا وَ خَدَعُونا وَ خَذَلُونا وَ غَدَرُوا بِنا وَ قَتَلُونا و نَحْنُعِتْرَةُ

به حق زيرا که ايشان ما را فريفتند و با ما نيرنگ زدند و دست از ياري ما کشيدند و با ما بي وفايي کرده ما راکشتند با اينکه ما عترت

نَبِيِّکَ وَوَُلَْدُ حَبيبِکَ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِاللّهِ الَّذِي اصطَفَيْتَهُ بِالرِّسالَةِ وَائْتَمَنْتَهُ

پيمبر تو و فرزند حبيب تو محمد بن عبداللّه هستيم آن (بزرگواري ) که او را به رسالت برگزيدي

عَلي وَحْيِکَ فَاجْعَلْ لَنا مِنْ اَمْرِنا فَرَجاً وَمَخْرَجاً بِرَحْمَتِکَ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ

و بر وحي خويش امينش ساختي پس در کار ما گشايش و فرجي عطا فرما به رحمتت اي مهربانترين مهربانان

ابن عَيّاش گفت شنيدم از حسين بن عليّ بن سفيان بزوفري که مي گفت حضرت صادق عليه السلام مي خواند اين دعا را در اين روز و فرموده که اين دعا از دعاهاي روز سيّم شعبان است و آن روز ولادت حسين عليه السلام است

شب سيزدهم

اوّل لَيالي بيض است و کيفيّت نماز امشب و دو شَبِ بعد در ماه رجب گذشت