سایت مرکز فناوری اطلاعات حوزه های علمیه خواهران حاوی اخبار و اطلاعات مربوط به این مرکز می باشد.

عيد مولود شريف امام دوازدهم مَوْلانا وَاِمامُنا الْمَهْدِيُّ حضرت حجّة بن الحسن صاحبُ الزَّمان صَلَواتُ اللّهِ عَلَيْهِ وَعَلي آبائِهِ است :

وَيُسْتَحَبُّ زِيارَتُهُعليه السلام في کُلِّ زَمانٍ وَمَکانٍ وَالدُّعآءُ بِتَعْجِيلِالْفَرَجِ عِنْدَ

و مستحب است زيارت آن حضرت عليه السلام در هر زمان و مکان و در هر جا و دعابراي تعجيل ظهور آن حضرت در هنگام

زِيارَتِهِ وَتَتَاَکَّدُ زِيارَتُهُ فِي السِّرْدابِ بِسُرَّمَنْ رَاي وَهُوَالْمُتَيَقَّنُ ظُهُورُهُ

زيارت و بخصوص تاءکيد شده به زيارت آن حضرت در سرداب سامراء، و ظهور آن حضرت

وَتَمَلُّکُهُ وَاَنَّهُ يَمْلاَُ الاْرْضَ قِسْطا وَعَدْلا کَما مُلِئَتْ ظُلْما وَجَوْرا

و فرمانروائيش مسلم است و او است که زمين را پر از عدل و داد کند چنانچه پر شده باشد از ستم و بيدادگري

دعاي شب آخر شعبان و شب اول رمضان

ازحضرت امام رضا (عليه السلام) منقولست که هر که سه روز از آخر ماه شعبان روزه بدارد و به ماه مبارک رمضان وصل کند حق تعالي ثواب روزه دو ماه متوالي براي او بنويسيد و ابَوُالصّلت هَروي روايت کرده است که در جمعه آخر ماه شعبان به خدمت حضرت امام رضا (عليه السلام) رفتم ؛ حضرت فرمود که اي ابوالصَّلْت اکثَر ماه شعبان رفت و اين جمعه آخر آن است پس تدارک و تلافي کن در آن چه از اين ماه مانده است تقصيرهايي را که در ايّام گذشته اين ماه کرده اي و بر تو باد که رُو آوري بر آنچه نافع است براي تو و دعا و استغفار بسيار کن و تلاوت قرآن مجيد بسيار کن و توبه کن به سوي خدا از گناهان خود تا آنکه چون ماه مبارک درآيد خالص گردانيده باشي خود را براي خدا و مگذار در گردن خود امانت و حق کسي را مگر آنکه ادا کني و مگذار در دل خود کينه کسي را مگر آنکه بيرون کني و مگذار گناهي را که مي کرده اي مگر آنکه ترک کني و از خدا بترس و توکّل کن بر خدا در پنهان و آشکار امور خود و هر که بر خدا توکّل کند خدا بس است او را و بسيار بخوان در بقيّه اين ماه اين دعا را :

اَللّهُمَّ اِنْ لَمْ تَکُنْ غَفَرْتَ لَنا

خدايا اگر در آن قسمت از ماه شعبان که گذشته

فيما مَضي مِنْ شَعْبانَ فَاغْفِرْ لَنا فيما بَقِيَ مِنْهُ

ما را نيامرزيده اي در آن قسمت که از اين ماه مانده بيامرزمان

بدرستي که حقّ تعالي در اين ماه آزاد مي گرداند بندهاي بسيار از آتش جهنّم براي حرمت ماه مبارک رمضان و شيخ از حارث بن مُغَيْرَه نَضْري روايت کرده که حضرت صادق (عليه السلام) مي خواند در

شب آخر شعبان و شب اوّل ماه رمضان :

اَللّهُمَّ اِنَّ هذَا الشَّهْرَ الْمُبارَکَ الَّذي اُنْزِلَ فيهِ الْقُرآنُ

خدايا اين ماه مبارکي که قرآن در آن نازل گشته آن قرآني که

وَ جُعِلَ هُديً لِلنّاسِ وَ بَيِّناتٍ مِنَ الْهُدي وَالْفُرْقانِ قَدْ حَضَرَ فَسَلِّمْنا

راهنماي مردم گرديده و نشانه هاي روشني از راهبري و جدا کردن ميان حق و باطل است فرا رسيده پس ما را در اين ماه

فيهِ وَ سَلِّمْهُ لَنا وَ تَسَلَّمْهُ مِنّا في يُسْرٍ مِنْکَ وَ عافِيَةٍ يا مَنْ اَخَذَ الْقَليلَ

سالم بدار و آن را در حال آساني و تندرستي از ما بگير اي که بگيرد اندک را

وَ شَکَرَ الْکَثيرَ اِقْبَلْ مِنِّي الْيَسيرَ اَللّهُمَّ اِنّي اَسْئَلُکَ اَنْ تَجْعَلَ لي اِلي

و بسيار قدرداني کند، اين طاعت اندک را از من بپذير خدايا از تو خواهم که براي من بسوي هر

کُلِّ خَيْرٍ سَبيلاً وَ مِنْ کُلِّ ما لا تُحِبُّ مانِعاً يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ يا مَنْ

کار خيري راهي و از هر چه دوست نداري سر را هم مانعي قرار دهي اي مهربانترين مهربانان اي که

عَفا عَنّي وَ عَمّا خَلَوْتُ بِهِ مِنَ السَّيِّئاتِ يا مَنْ لَمْ يُؤاخِذْني

گذشتي از من و از آن کارهاي زشتي که در پنهاني کردم اي که مرا به سبب دست زدن

بِارْتِکابِ الْمَعاصي عَفْوَکَ عَفْوَکَ عَفْوَکَ ياکَريمُ اِلهي

به گناهان نگيري گذشت ، گذشت ، گذشت تو را خواهانم اي بزرگوار خدايا

وَ عَظْتَني فَلَمْ اَتَّعِظْ وَ زَجَرْتَني عَنْ مَحارِمِکَ فلَمْ اَنْزَجِرْ فَما عُذْري

مرا پند دادي ولي من پند نگرفتم و از کارهاي حرام خود بازم داشتي ولي من بازنايستادم پس چه عذري

فَاعْفُ عَنّي يا کَريمُ عَفْوَکَ عَفْوَکَ اَللّهُمَّ اِنّي اَسْئَلُکَ الرّاحَةَ عِنْدَ

به درگاهت دارم اي کريم از من گذشت کن که عفوت و گذشتت را خواهانم خدايا از تو درخواست دارم آسودگي هنگام

الْمَوْتِ وَالْعَفْوَ عِنْدَ الْحِسابِ عَظُمَ الذَّنْبُ مِنْ عَبدِکَ فَلْيَحْسُنِ

مرگ و گذشت در وقت حساب را بزرگ است گناه از بنده ات پس بايد گذشت

التَّجاوُزُ مِنْ عِنْدِکَ يااَهْلَ التَّقْوي وَ يا اَهْلَ الْمَغْفِرَةِ عَفْوَکَ عَفْوَکَ

از جانب تو نيز نيکو باشد اي شايسته پرهيزگاري و اي شايسته آمرزش عفوت و گذشتت را خواهانم

اَللّهُمَّ اِنّي عَبْدُکَ بْنُ عَبْدِکَ بْنُ اَمَتِکَ ضَعيْفٌ فَقيرٌ اِلي رَحْمَتِکَ

خدايا من بنده و فرزند بنده و فرزند کنيز تواءم ناتوان و نيازمند مهر تو هستم

وَ اَنْتَ مُنْزِلُ الْغِني والْبَرَکَةِ عَلَي الْعِبادِ قاهِرٌ مُقْتَدِرٌ اَحْصَيْتَ

و تويي که دارايي و برکت بر بندگانت فرو فرستي و تو چيره و توانايي کارهاي بندگانت را

اَعمالَهُمْ وَ قَسَمْتَ اَرْزاقَهُمْ وَ جَعَلْتَهُمْ مُخْتَلِفَةً اَلْسِنَتُهُمْ وَ اَلْوانُهُمْ

شماره داري و روزيشان را قسمت کرده و زبانها و رنگهاشان را متفاوت کردي

خَلْقاً مِنْ بَعْدِ خَلْقٍ وَ لا يَعْلَمُ الْعِبادُ عِلْمَکَ وَ لا يَقْدِرُ الْعِبادُ قَدْرَکَ

آفرينشي پس از آفرينش ديگر و بندگانت دانش تو را ندارند و قدر تو را ندانند

وَکُلُّنا فَقيرٌ اِلي رَحْمَتِکَ فَلا تَصْرِفْ عَنّي وَجْهَکَ وَاجْعَلْني مِنْ

و همه ما نيازمند رحمتت هستيم پس اي خدا رو از من مگردان و مرا در کردار

صالِحي خَلْقِکَ فِي الْعَمَلِ وَالاْمَلِ وَالْقَضاَّءِ وَالْقَدَرِ اَللّهُمَّ اَبْقِني

و آرزو و امور مربوط به قضا و قدر از شايستگان خلق خويش قرارم ده خدايا زنده ام بدار

خَيْرَ الْبَقاَّءِ وَ اَفْنِني خَيْرَ الْفَناَّءِ عَلي مُوالاةِ اَوْلِياَّئِکَ وَ مُعاداةِ اَعْداَّئِکَ

به بهترين وضع زندگي و بميرانم به بهترين مردن (يعني ) با دوستي دوستانت و دشمني با دشمنانت

وَ الرَّغْبَةِ اِلَيْکَ وَ الرَّهْبَةِ مِنْکَ وَالْخُشُوعِ وَالْوَفاءِ وَالتَّسْليمِ لَکَ

و رغبت به درگاهت و ترس و خشوع از تو و وفاداري و تسليم بودن در برابرت

وَالتَّصْديقِ بِکِتابِکَ وَاتِّباعِ سُنَّةِ رَسُولِکَ اَللّهُمَّ ما کانَ في قَلْبي

و تصديق کردن کتاب تو (قرآن ) و پيروي از روش پيغمبرت خدايا آنچه در دل دارم

مِنْ شَکٍّ اَوْ رَيْبَةٍ اَوْ جُحُودٍ اَوْ قُنُوطٍ اَوْ فَرَحٍ اَوْ بَذَخٍ اَوْ بَطَرٍ اَوْ

از شک و ترديد يا انکار يا نااميدي يا خوشي يا گردن فرازي يا اسراف در خوشگذراني يا

خُيَلاَّءَ اَوْ رِياَّءٍ اَوْ سُمْعَةٍ اَوْ شِقاقٍ اَوْ نِفاقٍ اَوْ کُفْرٍ اَوْ فُسُوقٍ اَوْ

خودبيني يا خودنمايي يا شهرت جويي يا ايجاد دو دستگي يا دورويي يا کفر يا فسق يا

عِصْيانٍ اَوْ عَظَمَةٍ اَوْ شَيءٍ لا تُحِبُّ فَاَسْئَلُکَ يا رَبِّ اَنْ تُبَدِّلَني

گناه يا بزرگ طلبي يا چيزهاي ديگري که تو دوست نداري پس اي پروردگارا از تو خواهم که آنرا تبديل کني

مَکانَهُ ايماناً بِوَعْدِکَ وَ وَفآءً بِعَهْدِکَ وَ رِضاً بِقَضاَّئِکَ وَ زُهْداً فِي

به ايمان به وعده ات و وفاداري به پيمانت و خوشنودي به قضاء و قَدرت و پارسايي در

الدُّنْيا وَ رَغْبَةً فيما عِنْدَکَ وَ اَثَرَةً وَ طُمَاْنينَةً وَ تَوْبَةً نَصُوحاً اَسْئَلُکَ

دنيا و اشتياق بدانچه نزد تو است و فضيلتي و آرامشي و توبه خالص ، اين را از تو خواهم

ذلِکَ يا رَبَّ الْعالَمينَ اِلهي اَنْتَ مِنْ حِلْمِکَ تُعْصي وَ مِنْ کَرَمِکَ

اي پروردگار جهانيان خدايا تو را بخاطر بردباريت نافرماني کنند و به طمع جود و کرمت

وَ جُودِکَ تُطاعُ فَکَانَّکَ لَمْ تُعْصَ وَ اَنَا وَ مَنْ لَمْ يَعْصِکَ سُکّانُ اَرْضِکَ

اطاعت کنند پس گويا نافرمانيت نکرده اند و من با کساني که نافرمانيت نکردند همه ساکنان زمين توئيم

فَکُنْ عَلَيْنا بِالْفَضْلِ جَواداً وَ بِالْخَيْرِ عَوّاداً يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ وَ صَلَّي

تو بر ما به فضل خويش بخشنده باش و به نيکويي بازگردنده اي مهربانترين مهربانان و درود

اللّهُ عَلي مُحَمَّدٍ وَ الِهِ صَلوةً داَّئِمَةً لا تُحْصي وَ لا تُعَدُّ وَ لا يَقْدِرُ

خدا بر محمد و آل او درودي هميشگي که به شماره و عدد درنيايد و اندازه اش
قَدْرَها غَيْرُکَ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ

نتواند جز تو اي مهربانترين مهربانان