توضيح عکس العمل دوم دعوت مردم از امام حسين(ع) به کوفه
در آن روز جهان اسلام سه مرکز بزرگ و موثر داشت مدينه که دارالهجرة بود. شام که دارالخلافه و کوفه که قبلاً دارالخليفه بود و اميرالمومنين علي (ع) در آنجا مرکز حکومت خود قرار داده بود.
بعلاوه کوفه شهري جديد التّأسيس بود که بوسيله سربازان اسلام در زمان عمر بن الخطاب ساخته شد و آنرا سربازخانه اسلامي مي دانستند، وقتي مردم کوفه مي فهمند که امام با يزيد بيعت نکرده نامه به امام مي نويسد که اگر به کوفه بيائيد ما شما را ياري مي کنيم و تاريخ قضاوت خواهد کرد که زمينه مساعد بود ولي امام حسين از اين فرصت طلائي استفاده نکرد و اگر پاسخ مثبت دهد مي دانست کوفيان غيرت ندارند و ناکس هستند و تجربه داشت که به پيامبر(ص) و علي (ع) و امام حسن (ع) خيانت کرده بودند. متأسفانه وقتي اين تاريخها بدون تحليل و فکر خوانده شوند عده اي ديگر فکر خواهند کرد که اگر امام در خانه راحت نشسته و کاري ندارد که به اسلام چه بلائي دارد وارد مي شود و فکر مي کنند امام را تنها چيزي که حرکت داد دعوت مردم کوفه بوده است در صورتيکه امام حسين آخر ماه رجب که اوايل حکومت يزيد بود براي امتناع از بيعت از مدينه خارج شد و چون مکه حرم امن الهي است و آنجا امنيت بيشتري وجود دارد لذا امام به مکه شرفياب شدند ولي نامه کوفيان در 15 رمضان به امام حسين (ع) رسيد يعني يکماه و نيم بعد از اينکه امام نهضت خود را با عدم بيعت شروع نمودند نامه ها به دست امام رسيد بنابراين دعوت مردم کوفه موضوع اصلي در اين نهضت نبود بلکه در يک امر فرعي دخالت داشت. ماه رجب و شعبان که ايام انجام حج عمره است مردم از اطراف به مکه مي آيند و بهتر مي توان آنها را ارشاد نمود، بعد از اين ايام هم که موسم حجّ تمتع مي رسد و فرصت مناسبي براي تبليغ است.
بنابراين حداکثر تاثير مردم کوفه در اين حادثه عظيم کربلا اين بود که امام مکه را مرکز قرار نداد به سوي کوفه برود وتاثير ديگرش اين بودکه امام پيشنهاد عباس را نپذيرد چون گفته بود امام کوفيان ناکس هستند يا به يمن برو يا به کوهستانهاي آنجا پناه ببر يا اينکه ديگر به مدينه برنگرد.
امام هم مطلع شدند که اگر در مکه بمانند ممکن است در همان حال احرام که قاعدتاً کسي مسلح نيست، مامورين يزيد خون حضرت را بريزند و هتک حرمت خانه خداوند شود و حرمت حج و اسلام شکسته شود و هم اينکه فرزند پيامبر را در حالت عبادت در حريم خانه فرا به شهادت برسانند از همه مهمتر، خون حضرت سيدالشهدا هدر مي رفت و بعد هم شايع مي کردند که حسين با شخصي اختلافي جزئي داشته و او هم حضرت را کشت و مردم جاهل آن زمان هم قبول مي کردند مسئله ديگر اگر کوفه هم صد در صد اتفاق آراء داشتند و خيانت نمي ورزيدند احتمال صدرصد نمي توانستيم بدهيم که امام پيروز مي شدند چون تمام مسلمانان که مردم کوفه نبودند اگر مردم شام را که قطعاً و يقيناً به آل ابوسفيان وفادار بودند را به تنهايي در نظر بگيريم کافي بود که احتمال پيروزي را تنزل دهد چون همين مردم بودند که در دوران خلافت حضرت علي (ع) توانستند در جنگ صفين با مردم کوفه 18 ماه بجنگند.
