گاهی قصهها آنقدر تکرار میشوند که باور میکنیم همیشه حقیقت دارند؛
مثلاً همین قصهی نامادریها…
تا اسمشان میآید، ذهنمان میدود سمت یک زنِ تلخ و تندخو، سختگیر و بیرحم؛ قصههایی که فیلمها و افسانهها آنقدر برایمان رنگ کردهاند که دیگر جایی برای دیدن حقیقت نگذاشتهاند.
اما تاریخ، میان همهی این تصویرهای تیره، زنی را نشانمان میدهد که تمام این باورهای غلط را از ریشه میسوزاند؛
بانویی که ثابت کرد «نامادری بودن» میتواند در اوج پاکی و ایثار معنا شود…
بانو #اُمالبنین (سلام اللهعلیها).
مادری که توانست در جایگاهی که شاید هیچگاه مادر واقعی نشود، اما چنان مادری کند که جهان را به تحسین وادارد.
او همان بانویی است که وقتی قدم به خانهی حضرت فاطمه (سلاماللهعلیها) گذاشت، چون همنام ایشان بود، با مهربانی گفت:
«مرا فاطمه صدا نزنید… مبادا دلهای کوچکِ فرزندانش، دوباره غصهدار شود.»
مادری که هنگام تولد حضرت عباس(ع) ، او را دور سر امام حسن(ع) و امام حسین(ع) چرخاند و گفت:
«فرزندم فدای پسران زهرا…»
او سنگصبور حضرت زینبکبری(س) بود، شریک رنجهای مولا علی(ع)، و مادری که چهار جوان رشید خود را راهی کربلا کرد و وقتی خبر شهادتشان را شنید، تنها پرسید:
«از حسین، پسر فاطمه، چه خبر؟»
اینجاست که باید گفت:
جای زهرا، بعدِ زهرا، مثلِ زهرا مادری…
هرچه مادر هست، قربان چنین نامادری ✨
امشب، شب وفات این بانوی بزرگ است؛ بانویی که نامش با وفاداری، ایثار و پاکی گره خورده است.
و چه مناسب که در این شب، دلهایمان یاد مادران شهدا را هم صدا بزند…
مادرانی که فقط مادر نیستند؛
آیهاند، آیههای نور، آیههای صبر، آیههای ایستادگی.
جایی خوانده بودم:
تاریخ پر است از دستهگلهایی که مادران به آب دادهاند…
گاهی به نیل،
گاهی به علقمه،
گاهی به اروند و کارون.
آری…
دلتنگترین زنان جهان، قدرتمندتریناند.
زنانی که عکس فرزندشان را قاب میکنند و آنقدر به آن خیره میمانند تا روزگار را خسته کنند…
شاید که «شادی یعقوب از بازگشت یوسف» روزی سری به دلهایشان بزند.
مادران شهدا، میان خاک، سر از آسمان درمیآورند…
دلشان روی زمین است، اما روحشان پرواز کرده.
آنان سهمی از مقام شهید دارند؛
زیرا با شهادت فرزند، نیمی از جانشان نیز به خاک سپرده میشود.
بیشک اگر فداکاری مادران و همسران شهدا نبود، امروز کشور ما رنگ آرامش نمیدید.
ما هرگز نمیتوانیم آنگونه که شایسته است از شما قدردانی کنیم،
اما امشب…
به احترام حضرت امالبنین (س)،
قلبهایمان خم میشود، دستهایمان بر سینه مینشیند،
و نام شما را با افتخار و عشق زمزمه میکنیم.
مادران و همسران شهید؛
شما ستونهای استواری این سرزمینید.
برای مادریتان، برای صبوریتان، برای شجاعت و وقار بینظیرتان…
سرتعظیم فرود میآوریم.
سالروز وفات بانوی ادب و اخلاق حضرت اُمالبنین (س) تسلیت باد،
روز تکریم مادران و همسران شهدا گرامیباد.
میم مثل مادر
-سمیه اکبرزاده